Mijn eerste paar maanden als een PhD student waren bijzonder interessant. Om meerdere redenen, waar ik een andere keer op terug zal komen, maar voornamelijk omdat ik geen flauw idee had waar ik aan begon en hoe ik mijn tijd moest indelen. Mijn hele studententijd deed ik maar wat en dat maakt ook helemaal niets uit, want studeren doe je voor jezelf en zo, maar dan zit je daar, op je eerste dag als echte burger. Mijn vrije tijd/werkbalans neigde altijd voornamelijk naar dat eerste, maar toen zat ik opeens achter dat bureau en wist ik dat ik een contract had voor 40 uur. Iemand betaalt mij om 40 uur te werken. Niet om middagdutjes te doen, niet om uitgebreid te lunchen met vrienden, niet om te gaan sporten, maar om te werken. Veertig uur. Per week. Nu zijn we inmiddels twee jaar verder en ben ik nog altijd opzoek naar mijn ideale werk/vrije tijdbalans. Het is nog één grote zoektocht, maar deze dingen had ik graag geweten op mijn eerste PhDdag:
Mijn dag als filmster.
Twee weken geleden was dan eindelijk de grote dag: ik mocht voor een dagje filmster zijn. Als echte blogger had ik daar natuurlijk een ‘photo diary’ van moeten maken, maar dat heb ik niet gedaan. Ik had het te druk met mijn sterallures en het hebben van stress om ook maar enigszins aan foto’s te denken. Gelukkig heb je als filmster mensen die dat soort dingen voor je regelen, dus ik heb vijf foto’s doorgestuurd gekregen van de producer en daar heb ik iedereen al mee doodgegooid op Instagram. Helaas dus geen foto’s, maar wel een ontzettend uitgebreide en relevante beschrijving van de draaidag.