In de wetenschap moet je sceptisch zijn. Eerst alle bewijzen nauwkeurig onderzoeken voordat je een conclusie trekt en ten alle tijden bereid zijn om je conclusie aan te passen als er nieuw bewijs wordt gevonden. Je conclusie of bewering moet ondersteund worden door empirisch onderzoek en de resultaten moeten reproduceerbaar zijn. Kortom: je moet bewijs hebben als je dingen roept en dat bewijs moet niet alleen op magische wijze tot jou zijn gekomen, maar op zo’n manier zijn verkregen dat andere mensen tot dezelfde resultaten komen wanneer zij jouw methode herhalen. Wetenschappers zijn over het algemeen nogal sceptische mensen en leggen elkaar dan ook regelmatig het vuur aan de schenen in het peer-review proces.
“Denial 101x” verder lezen
Stenen likken in Italië.
In de eerste maand van mijn PhD werd ik naar Italië gestuurd om wat meer te leren over paleoklimatologie. Voor mij was dat woord een net zo groot raadsel als voor ieder ander. Gezien de naam van het gekke dieet waar je alleen op mammoet mag kauwen, was dat dan ook de enige associatie die ik had: paleo, mammoet kauwen, dus zal wel over vroeger gaan. Ik weet niet meer of ik voor 2 of 3 weken die kant op werd gestuurd, maar voor mijn gevoel was het in ieder geval lang. Als bonus zou ik op zondagochtend worden opgehaald met een busje vol PhDers uit Utrecht die ik nog nooit had gezien, om daar in 2 dagen mee naar Italië te rijden.
“Stenen likken in Italië.” verder lezen