Denial 101x

In de wetenschap moet je sceptisch zijn. Eerst alle bewijzen nauwkeurig onderzoeken voordat je een conclusie trekt en ten alle tijden bereid zijn om je conclusie aan te passen als er nieuw bewijs wordt gevonden. Je conclusie of bewering moet ondersteund worden door empirisch onderzoek en de resultaten moeten reproduceerbaar zijn. Kortom: je moet bewijs hebben als je dingen roept en dat bewijs moet niet alleen op magische wijze tot jou zijn gekomen, maar op zo’n manier zijn verkregen dat andere mensen tot dezelfde resultaten komen wanneer zij jouw methode herhalen. Wetenschappers zijn over het algemeen nogal sceptische mensen en leggen elkaar dan ook regelmatig het vuur aan de schenen in het peer-review proces.

Nu wil het toeval dat mijn onderzoek deels in het domein ‘klimaatwetenschappen’ valt en dat er over dat onderwerp tegenwoordig heel erg veel sceptici rondlopen. Je hoeft maar even naar het 8-uur journaal te kijken om mee te krijgen dat er weer één of andere man in Amerika dingen heeft geroepen, waar dan weer allemaal mensen het wel of niet mee eens zijn. Waar niemand het in zijn of haar hoofd haalt om de integriteit van theoretisch natuurkundigen in twijfel te trekken, gebeurt dat maar al te vaak bij klimaatwetenschappers.

Nu ben ik geen klimaatwetenschapper, maar ik werk veel samen met klimaatwetenschappers en mijn onderzoek gaat grotendeels over het klimaat. Laten we het erop houden dat ik dus wel het één en ander weet over het klimaat en klimaatverandering. Ja, ik heb het maar gezegd: klimaatverandering. Iemand waarschuwde mij een paar maanden geleden dat je erg op moet passen om dat soort radicale uitspraken (let op: sarcasme) te doen op het internet, omdat hij de ervaring had dat je twitter-account dan gehackt kan worden. Zeker als je ook nog een vrouw was. Wat dat laatste met klimaatverandering te maken heeft is mij nog steeds een raadsel, maar blijkbaar moet je dus voorzichtig doen met uitspraken over klimaatverandering en dan specifiek over de oorzaak.

Waar ik absoluut geen behoefte heb om op het internet in discussie te gaan met mensen die dingen doen als twitter-accounts hacken omdat iemand iets roept waar ze het niet mee eens zijn, vind ik het wel fascinerend waarom er nog relatief veel mensen rondlopen die twijfels hebben bij het opwarmen van de aarde. Ik snap dat het aan de ene kant het gevolg is van de media, waarin vaak gedaan wordt alsof er in de wetenschap nog een discussie gaande is over de oorzaak van klimaatverandering. Spoiler: die discussie is er niet. Maar aan de andere kant heeft ‘klimaatscepticisme’ ook een politieke en psychologische kant. Want waarom zijn mensen niet altijd gevoelig voor argumenten en kan het in sommige gevallen zelfs leiden tot een sterkere overtuiging van eigen gelijk als het bewijs juist de andere kant op wijst? Die vragen fascineren mij, dus besloot ik een cursus te doen op edx: ‘Denial 101x: Making sense of climate science denial’.

De cursus is toegespitst op klimaatverandering en er komt dan ook veel wetenschappelijke informatie voorbij over klimaatverandering, maar wat ik nog veel interessanter vind is de psychologische kant en de manieren waarop ‘sceptici’ selectief bewijs gebruiken om de ander te overtuigen. Die manieren en drijfveren zijn zo universeel, dat ze niet alleen in discussies over klimaatverandering gebruikt worden, maar ook in andere maatschappelijke discussies zoals bijvoorbeeld vaccineren.

Gedeelde smart is halve smart en sharing is caring, dus het leek mij een leuk idee om deze wijze levenslessen met jullie te delen in de komende weken. Verwacht dus dingen als rode haringen en kersen plukken, maar ook uitleg over waarom het vinden van bewijs tegen het bestaan van Jezus leidt tot een grotere overtuiging dat Jezus wel bestaat.

Mocht je mega geïnteresseerd zijn in de argumenten wat betreft klimaatverandering, die kun je hier terugvinden en op de website skepticalscience.org.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *